Hobbici.

Pierwsze wzmianki o hobbitach (których nazywano też Niziołkami lub Perianami) pojawiły się w krainach Królestw na Wygnaniu. Było to dopiero w drugim tysiącleciu Trzeciej Ery, lecz mimo tego jest to lud starożytny, który przebudził się mniej więcej w tym samym czasie co ludzie.

Początkowo hobbici mieszkali na brzegach Wielkiej Rzeki Anduiny, pomiędzy Górami Mglistymi i Wielkim Zielonym Lasem. Wiedli tam życie przez całe tysiąclecia, dopóki duch Saurona nie powstał w południowej części lasu i nie wypełnił go ciemnością. W ten sposób Wielki Zielony Las został zamieniony w Mroczną Puszczę.

Rzecz jasna, hobbici musieli schronić się przed niebezpieczeństwem. Zdecydowali się na przeprawę przez Góry Mgliste, na ziemie Królestwa Arnoru, a tam za zgodą Dúnedainów z Północy osiedlili się w Shire, które znajdowało się pomiędzy rzeką Brandywiną i Dalekimi Wzgórzami. Dalekie Wzgórza dzieliły ich od morza i Szarej Przystani. Tutaj przez długie lata hobbici cieszyli się pokojem.

Nastąpiły czasy, kiedy Królestwo Arnoru upadło. Wtedy to władza przeszła w ręce thana Shire'u. Urząd ten został ustanowiony, gdy na Północy zabrakło monarchy. Odtąd to than miał być samodzielnym władcą Shire'u. Sprawował on swój urząd dożywotnio. Pierwotnie przewodniczył sądom, zwoływał wiecie i dowodził oddziałami hobbitów w czasie wojny. W praktyce godność ta ograniczyła się tylko do posiadania tutyłu. Dostęp do urzędu mieli tylko mężczyźni. Przeważnie than był jednocześnie głową rodu Tuków, a jego siedzibą były Wielkie Smajale w Tukonie. Za sprawą decyzji króla Elessara than został jednym z członków Rady Północnego Królestwa. Miało to miejsce w 13 roku Czwartej Ery. Uważny czytelnik "Władcy Pierścieni" na pewno wie, że urząd thana obejmował jeden z członków Drużyny Pierścienia - Pregrin Tuk, znany pod imieniem Pippin.

Wśród hibbitów możemy wyróżnić kilka plemion.

1) Fallohidzi.
Był to najmniej liczny szczep hobbitów. Około 1150 roku Trzeciej Ery opuścili oni swą dawną siedzibę nad górną Anduiną, przekroczyli Góry Mgliste na północ od Rivendell i weszli do Eriadoru, gdzie zmieszali się z innymi hobbitami. Byli znani ze swej skłonności do przygód i często stawali na czele innych hobbickich szczepów. , założycielami Shire'u byli właśnie Fallohidzi - Marcho i Blanco. Krew fallohidzka płynęła też w żyłach Bilba i Froda Bagginsów.

Fallohidzi byli wyżsi i smuklejsi od innych hobbitów, mieli też jaśniejszą skórę i włosy. Lubili drzewa i lasy, mieli większe zdolności artystyczne niż rzemieślnicze. Byli też przyjaźniej nastawieni do elfów niż inni hobbici.

2) Harfootowie.
Byli najliczniejsi i uznawano ich za najbardziej typowych przedstawicieli plemienia. Większość mieszkańców Shire wywodziła się z tego szczepu.

Harfootowie byli najniżsi wśród niziołków, mieli smagłą barwę skóry, nie nosili też bród ani obuwia. Jako pierwsi opuścili Dolinę Andiuny i po przekroczeniu Gór Mglistych przybyli do Eriadoru. Długo mieszkali u podnóży gór, przez co łączyła ich przyjaźń z krasnoludami. Najchętniej osiedlali się w górach i na stokach pagórków.

Najdłużej ze wszystkich plemion zachowali zwyczaj mieszkania w smajalach (norach). Jako pierwsi Harfootowie ruszyli na zachód i zawędrowali do Eriadoru aż po Amon Sûl.

3) Stoorowie.

Mieszkali najdalej na południu i pozostawali najdłużej w dolinie Anduiny, lecz około roku 1300 przekroczyli Przełęcz Czerwonego Rogu i osiedli na terenach Klina. Następnie po około 100 latach uciekli z Klina do Rhovanionu przed atakami z Angmaru.

Ich osada w Rhovanionie leżała na Polach Gladden, gdzie dotrwała na pewno do 2460 roku, kiedy to młody Stoor imieniem Sméagol wraz ze swoim kuzynem Déagolem w czasie łowienia ryb na Anduinie znaleźli Jedyny Pierścień.

Stoorowie z Dunlandu wyemigrowali do Shire około 1630 roku i osiedlili się głównie we Wschodniej i Południowej Ćwiartce. Byli cięższej budowy niż przedstawiciele innych hobbickich szczepów i jako jedynym rosły im brody. Gdy ziemia robiła się błotnista, niektórzy Stoorowie nosili wysokie buty. Pozostali w lepszych stosunkach z ludźmi niż inne szczepy hobbitów i chętnie mieszkali na płaskim terenie i nad brzegami rzek. Wyróżniali się talentem do pływania, natomiast inny hobbici bali się do wody nawet podejść. Byli jedynymi hobbitami którzy mieli jakiekolwiek pojęcie o pływaniu łódką bądź wpław oraz łowieniu ryb.

Na zakończenie opiszę jeszcze króciutko wygląd hobbitów, a także ciekawostkę na temat Tolkiena.

Hobbici to osóbki wzrostu od dwóch do czterech stóp, czyli około metra. Tolkien pisał o nich w jednym ze swoich listów, że mają: "brzuchy wypięte, nogi krótkie, twarze okrągłe i poczciwe, nieznacznie zaostrzone uszy, włosy krótkie, kędzierzawe (przeważnie barwy kasztanowej), stopy zaś poniżej kostek okryte włoskami tej samej barwy. Zwykli nosić spodnie z zielonego aksamitu, kamizelki czerwone lub żółte, surdut też zielony albo brązowy z guzikami ze złota (albo z mosiądzu), a do tego ciemnozielony płaszcz z kapturem." Hobbici byli bardzo uprzejmi oraz gościnni. Rzadko nosili buty, ponieważ ich stopy z natury miały stwardniałe podeszwy.

A teraz ciekawoska.

Sam Tolkien zaliczał siebie do hobbitów. "W rzeczywistości sam jestem hobbitem (jeśli nie liczyć wzrostu). Przepadam za ogrodami, drzewami i gospodarstwami, w których nie używa się maszyn; palę fajkę i lubię proste, pożywne potrawy." Jednak przy innej okazji zauważył: "Nikt nie staje się hobbitem dlatego tylko, że pragnie żyć wygodnie i jadać smacznie [...] Hobbici wyróżniają się niskim wzrostem."

I już naprawdę na zakończenie, zdjęcia hobbitów, których doskonale znamy z filmu "Władca Pierścieni" oraz bonus (!) zdjęcie Bilba Bagginsa z ekranizacji "Hobbita".

Frodo Baggins

Samwise Gamgee - Sam

Peregrin Tuk - Pippin

Meriadok Brandybuck - Merry

Bilbo Baggins (WP)

Bilbo Baggins (Hobbit)