Najplugawsze rasy świata.

Tytuł notki mówi sam za siebie. Więc nie potrzeba wielu tłumaczeń i od razu można zabrać się do prezentacji owych ras. Zaczynajmy :)

1) Orkowie.

Orkowie zostali wyhodowani już za Dawnych Dni przez Morgotha. Niegdyś byli elfami, lecz Władca Ciemności torturował ich i w ten sposób upodlił. Nie znosili światła dziennego (wyjątek od tej reguły stanowili Uruk-hai, którzy zostali stworzeni przez Saurona w Drugiej Erze). Ulubionym pożywieniem orków było mięso, bez względu na pochodzenie. Jednak gdybyśmy chcieli posądzić ich o kanibalizm, obrazilibyśmy ich. Więc możemy wywnioskować, że nie zjadali przedstawicieli własnej rasy. Tak wynika z wypowiedzi Grishnákha (przywódcy żołdaków Saurona).

Quendi, krasnoludowie i ludzie toczyli z orkami walki (Liga Maedhrosa, Gondor, Arnor czy Rohan). Szczególną znajomością orków w czasie Trzeciej Ery wykazywał się Aragorn. Przyczyniło się do tego długoletnie tropienie przedstawicieli tej rasy, które trwało 68 lat. Aragorn znał większość ich szczepów, rodzajów uzbrojenia, jakiego używali, oraz zwyczajów (po wyjściu z Morii ostrzegał, że zwykle mszczą swoich wodzów).

Orkowie czerpali wyrazy głównie z Czarnej Mowy i Westronu. Stworzyli w ten sposób szereg gwar, obfitujących głównie w wyzwiska i przekleństwa. Liczba odmian mowy orków była tak duża, jak liczba szczepów, i dlatego w Trzeciej Erze orkowie używali westronu do porozumiewania się. Wiele ze starszych grup, takie jak orkowie z Gór Mglistych, uznali go za mowę ojczystą i przetworzyli ją tak, że brzmiała podobnie do dawnych języków szczepowych.

2) Trolle.

Podobnie jak orkowie rasa ta została wyhodowana przez Morgotha. W "Hobbicie" trolle przedstawiono jako istoty silne i znacznego wzrostu. Jednak rekompensatą tych cech był niski poziom inteligencji. Trolle posługiwały się Westronem. Znanym faktem jest, iż pod wpływem światła słonecznego zamieniały się w kamień.

Pod koniec Trzeciej Ery Sauron wyhodował własną podrasę trolli, Olog-hai. Jej przedstawiciele występowali w południowej części Mrocznej Puszczy i w górach na pograniczu Mordoru. Olog-hai byli silni, wytrwali i (w przeciwieństwie do zwykłych trolli) bardzo przebiegli. Dzięki wsparciu woli Saurona promienie słoneczne nie stanowiły dla nich problemu i mogły się poruszać nawet w środku dnia.. Jedynym językiem, jaki znali, była Czarna Mowa. Olog-hai walczyli w szeregach armii Mordoru podczas Wojny o Pierścień, lecz po upadku Saurona rasa ta najpewniej wyginęła.

3) Wargowie.

Były to inteligentne wilki odmienione przez zło, które posiadały zdolność mowy. W "Hobbicie" zwano ich "wilkami", a w "Silmarillionie" – "wilkołakami". Pochodzili z Rhovanionu, a ich biała rasa żyła na północy Śródziemia. Występowali samodzielnie lub byli ujeżdżani przez orków. Faktem jest, iż bali się ognia.

Wargowie przybyli do Eriadoru przed zakończeniem Czujnego Pokoju, najeżdżając jego ziemie w sposób podjazdowy. Podczas jednej z wypraw w 2327 roku Trzeciej Ery zabili Aragorna I, Wodza Dunedainów. Podczas Srogiej Zimy w 2911 roku biali wargowie przekroczyli zamarzniętą Brandywinę i weszli do Shire'u. W 2941 roku wargowie połączyli siły z goblinami i zaplanowali atak na Leśnych Ludzi, mieszkających w pobliżu Mrocznej Puszczy. Zostali jednak odparci przez Kompanię Thorina. Następnie przyłączyli się do goblinów z Góry Gundabad i ponieśli klęskę w Bitwie Pięciu Armii. Po tym wydarzeniu nie napadali już terenów położonych na wschód od Mrocznej Puszczy.

W styczniu 3019 roku grupa istot podobnych do wargów, działająca samodzielnie bądź z polecenia Saurona lub Sarumana, przeszła na zachodni brzeg Gór Mglistych i zaatakowała Drużynę Pierścienia. Została odparta, lecz następnego ranka ich padlin nie znaleziono. Przypuszcza się, że nie były to prawdziwe, materialne wilki.

Saruman hodował wargów i użył ich podczas Wojny o Pierścień: uczestniczyli oni w pierwszej i drugiej bitwie u brodów na Isenie, podczas której doprowadzili do odłączenia się sił Elfhelma i Grimbolda. Następnie skierowali się na Helmowy Jar, gdzie ponieśli klęskę w Bitwie o Rogaty Gród w nocy z 3 na 4 marca 3019 roku. Podczas Wojny o Pierścień wargowie polowali również na zewnątrz murów Bree.

[Tak więc trzy najplugawsze (według mnie) rasy świat zostały przedstawione. Ale przedstawię jeszcze dwie. Smoki i mûmakile. Długo zastanwiałam się nad opisem smoków jeszcze w tej notce. Dlaczego? Wiem doskonale, że smoki były jednymi z najpotężniejszych sług Morgotha, ale osobiście darzę te istoty pewnego rodzaju szacunkiem. Od razu widać po nich, że są potężne. Nikt o zdrowych zmysłach nie wychodziłby im na przeciw... A dlaczego mûmakile? Otóż uważam, że mimo tego, że pomagały ludziom stojącym po stronie Nieprzyjaciela problem nie tkwił w nich samych, lecz właśnie w ludziach, którzy mieli nad nimi kontrolę.]

4) Smoki.  

Zostały opisane przez Tolkiena jako jedna z najpotężniejszych ras sług Morgotha. Dzieliły się na Urulokich (ogniste bezskrzydłe), ogniste skrzydlate i zimne smoki, bezskrzydłe, które nie zionęły ogniem. Jednak Tolkien opisywał głównie smoki ogniste. Pochodziły one z północy Śródziemia. Były ogromne, pokryte łuską, która twardniała wraz z wiekiem, długowieczne i żądne skarbów. Gromadzenie złota i różnych klejnotów było dla nich niezmiernie ważne. Dobrze wiedziały co znajdowało się w ich posiadaniu i natychmiastowo reagowały na brak któregoś przedmiotu. Chyba prawie wszyscy doskonale pamiętamy sytuację z "Hobbita", kiedy to Bilbo Baggins zabrał złoty puchar z góry niezliczonych skarbów Smauga, a smok i tak zauważył brak tego pucharu.  

Smoki mogły omamić każdego, kto patrzył im w oczy, a ich mowa była przebiegła i zwodnicza. Zwano ich także Wielkimi Gadami. Zostały prawdopodobnie wyhodowane po raz pierwszy przez Morgotha po jego powrocie do Angbandu z Silmarilami. Nie wiadomo, jak Władca Ciemności tego dokonał, lecz na podstawie ich natury – długowieczności, potęgi i inteligencji, przypuszcza się, że były one Majarami. Niewykluczone jednak, że nie dotyczy to wszystkich stworzeń tego rodzaju.

Pierwszym Urolokim był Glaurung, żyjący w Pierwszej Erze. Gdy jako młody smok ujawnił się po raz pierwszy, zniszczył krainy Hithlum i Dorthonion. Poczynił spore zniszczenia, wraz ze swym potomstwem, w bitwach Dagor Bragollach i Nirnaeth Arnoediad. Przyczynił się do zniszczenia tajemnej twierdzy elfów, Nargothrondu. Został zabity przez człowieka, Túrina Turambara.

Innym znanym z imienia smokiem był Ankalagon Czarny. Był pierwszym ze skrzydlatych smoków ognistych i najpotężniejszym ze wszystkich. W czasie Wojny Gniewu, u schyłku Pierwszej Ery, Ankalagon wraz z innymi smokami próbował obronić królestwo Morgotha przed armią Valarów. Jednak Eärendil wezwał wszystkie ptaki świata do bitwy, i sam zastrzelił Ankalagona z łuku. Pozostałe smoki zostały zabite, jedynie kilku z nich udało się przeżyć. Zbiegły na północne pustkowia, za Ered Mithrin.

Skrzydlate smoki ziejące ogniem, pojawiły się po raz pierwszy podczas Wojny Gniewu. Nie ma o nich wzmianek aż do Trzeciej Ery, kiedy w Ered Mithrin pojawił się smok Skat, który napadał na krasnoludów oraz Éothedów. Został zabity przez króla Éothedów, przodków Rohirrimów, Frama, który zagarnął skarby smoka, zrabowane wcześniej krasnoludom. Wywołało to spór pomiędzy nim a rodem Durina.

Smoki, w większości zimne, powróciły do obfitujących w złoto gór. Największym latającym smokiem Trzeciej Ery, i ostatnim znanym z imienia, był Smaug, który zajął Erebor w 2770 roku, a został zabity w 2941 roku przez Barda Łucznika z Dal.

5) Mûmakile. 

Mûmakile były podobne do słoni, żyły w Haradzie i były używane przez Haradrimów w czasie bitew. Miały kły, których używały do zabijania przeciwników, a na ich grzbietach w wieżach bojowych siadali łucznicy. Podczas Wojny o Pierścień Haradrimowie wsparli Saurona mûmakilami w bitwie na Polach Pelennoru.

Oryginalnie ich nazwa, pochodząca z Westronu, sindarinu lub haradrimskiego, w liczbie mnogiej brzmi mûmakil, a w liczbie pojedynczej mûmak. Stosowali ją Strażnicy Ithilien. Hobbici zaś nazywali ich olifantami.

A na zakończenie akcent humorystyczny...
Brawa za odwagę dla tego chłopca. :)