Elfowie.

W utworach J.R.R. Tolkiena elfowie są jedną z najpotężniejszych ras Śródziemia i Amanu. Inna ich nazwa to Quendi ("Mówiący"). Zwane są też pierworodnymi Dziećmi Iluvatara.

Elfowie zostali powołani do istnienia w trzecim temacie Ainulindalë. Pojawili się w Śródziemiu nad zatoką Cuiviénen podczas Lat Drzew, gdy nad Śródziemiem świeciły tylko gwiazdy. Byli pierwszymi, przed ludźmi, Dziećmi Ilúvatara na Ardzie i z tego powodu nazywani byli Pierworodnymi. Byli jedną z najpotężniejszych ras Ardy. Nie starzeli się, cenili piękno – zajmowali się poezją i śpiewem. Posługiwali się m.in. quenyą i sindarinem, które zapisywali sarati, tengwarem lub cirthem.

Wkrótce po przebudzeniu spotkał ich i pokochał Valar Oromë. Elfowie jednak podchodzili do niego z nieufnością, gdyż wcześniej Melkor uprowadzał ich i upadlał, aż w ten sposób wyhodował rasę orków.

Gdy Oromë zaprosił ich w imieniu Valarów do Amanu, by chronić ich przed wpływami Melkora, rozpoczęła się Wielka Wędrówka, która była jednocześnie początkiem procesu rozpadu rasy elfów na poszczególne szczepy. Ci, którzy podjęli wyzwanie Wielkiej Wędrówki, to Eldarowie, pozostali zaś – Elfy Oporne (Avari). Część Eldarów nie doszła do Valinoru, był to szczep Telerich. Eldarowie, którzy zostali na zawsze w Valinorze, to Vanyarowie. Ci, którzy go opuścili, to Ñoldorowie, a ci, którzy przybyli do Valinoru najpóźniej, to Falmari, część Telerich. Byli oni Elfami Światła (Calaquendimi). Większość Telerich, którzy nie doszli do Valinoru podzieliła się na Sindarów, zaś pozostali dołączyli do Elfów Ciemności (Moriquendich).

W wyniku powstania Ostatniego Sojuszu elfowie wspólnie z ludźmi pokonali Saurona. We "Władcy Pierścieni" ostatni z władców elfów opuszczają Śródziemie i odpływają do Eldamaru.

Elfowie, których znamy z filmowej wersji "Władcy Pierścieni" to:

Arwena

Elrond

Galadriela

Haldir

Legolas